Μακροβιάτατος, εργατικός και πολυτάλαντος, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας άφησε πίσω του τεράστιο, σε μέγεθοςς και αξία, καλλιτεχνικό έργο, που περιλαμβάνει πίνακες, σχέδια, γλυπτά, χαρακτικά, κουστούμια, σκηνικά, εικονογραφήσεις, αρχιτεκτονικές δημιουργίες και το οποίο εκτείνεται χρονολογικά από το 1921 έως και το 1994, χρονιά του θανάτου του.
Το δικό μου ενδιαφέρον, στο πλαίσιο πάντα της διδακτορικής μου διατριβής, επικεντρώθηκε στο ζωγραφικό έργο τού καλλιτέχνη, το οποίο αποτελεί αναμφίβολα τον κυρίαρχο τομέα της εικαστικής του δραστηριότητας. Την επιλογή μου αυτή ενίσχυσε, συν τοις άλλοις, και η απουσία ανάλογης, μονογραφικού χαρακτήρα, μελέτης, που να συγκεντρώνει και να παρουσιάζει συνολικά τη ζωγραφική του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα, σε όλα της τα εξελιστικά στάδια, με τρόπο ώστε να αναδεικνύεται η ευρύτητα και η πολλαπλότητά της. Πολλώ μάλλον αφού ο συγκεκριμένος ζωγράφος υπήρξε "ηγετικό στέλεχος" της λεγόμενης γενιάς του \'30, μετέχοντας ενεργά στη διαδικασία "εξευρωπαϊσμού" της νεοελληνικής τέχνης. [...]

(από την εισαγωγή της συγγραφέως)